شعر مرثيه سيدالشهدا عليه السلام_گودال قتلگاه

         امان از دل زينب(س)

آنقَدَر آه كشيدم بخدا خسته شدم

تا به گودال رسيدم بخدا خسته شدم

 

شمر ِ بد ذات بدو عمه يِ سادات بدو

بسكه امروز دويدم بخدا خسته شدم

 

بهتر آن است كه من زود از اينجا بروم

بسكه دشنام شنيدم بخدا خسته شدم...

(علي اكبر لطيفيان)

گودال

              يا مظلوم

عدو بدون وضو پنجه ميزند در مو

خدا به خير كند زينب و صداي گلو

 

بيا به ياري خواهر كه تار ميبينم

به روي خاكِ زمين پشت كرده اي يا رو؟

 

گمان كنم كه براي النگويش آمد

دويد دختر ِ نازت به اين سو و آن سو

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از سرور ِ گرامي جناب آقاي "حميد كرمي"

 

اين شعر در حال و هواي عاشورايي خوانده و حق روضه ادا شود در غير اينصورت مديون هستيد.

گودال_شام غريبان

             يا مقطع الاعضا

شمشير و تيغ و نيزه ي خود را گذاشتند

خورشيد را مُقَطَّعُ الاَعضا گذاشتند

وحشي شدند و موقع تقسيم ِ غارتش

بر مُصحَفِ شريفِ تنش پا گذاشتند

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

گودال

                سالار زينب(س)

آي گلچين گُل ِ من لايق ِ جز ديدن نيست

جُرم ِ پژمردِگيش نه به تبر چيدن نيست

چكمه بردار از اين سينه، رها كن مويش

حرمتِ كعبه ي من جز به پرستيدن نيست

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

گودال

              يا مظلوم

يك طرف مادري حزين ميگفت:

"آنون اولسون" حسين و مي افتاد

يك طرف خواهري صدا ميزد:

"باجون اولسون" حسين و مي افتاد

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

گودال

                    يا الله

به من نگو برو از دور ِ قتلگاه برو

به من اشاره مکن سوی خیمه گاه برو

شکستگیِّ من از اين دویدنم حاکی ست

شبیهِ صورت تو مویِ خواهرت خاکی ست

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

مرثيه سيدالشهدا(ع)_گودال

         سالار زينب (س)

ایستادم به بلندی بدنم لرزان شد

زیر ِخروار ِنی و سنگ تنت پنهان شد

 

بسکه مبهوتِ جمال اَحَدیّت بودی

که در آوردنِ پیراهن تو آسان شد

 

چقَدَر نیزه فرو رفته به جسمت ، گوئی

گودی قتلگهت تنگ تر از زندان شد

 

نعل تازه به سُم ِ اسب زدن فکر که بود؟

که سراپای تو با سطح زمین یکسان شد

 

آنقَدَر زیور و خلخال ربودند ز ما

که به بازار ِ طلا نرخ طلا ارزان شد

(سعيد خرازي)

با تشكر فراوان از برادر بزگوارم جناب آقاي "سعيد محمود"

خروج از مدينه_زبانحال حضرت اُمّ البنين(س)

          يا مظلوم

او قصد كرده از وطن برود

پنجمين رُكن ِ پنج تن برود

 

نكند بي حسين برگردي

نكند آبروي من برود

 

اين حسين است كه غريب شده؟!

كاش ميشد كه با حسن برود

 

او به هرحال ميشود عريان

چه نيازيست با كفن برود؟!

 

هرچه كردند جانِ معجر من

نگذار  پيرُهن برود

 

نگذار نيزه يِ كُندي

جاي پهلو در دهن برود

 

قَسَمَت ميدهم اجازه نده

شمر با چكمه بر بدن برود

(علي اكبر لطيفيان)

با تشكر فراوان از برادر بزرگوارم جناب آقاي"حامد جولا زاده"

مرثيه سيدالشهدا (ع)

        يا حسين(ع)

کربلا کاش باغ اولیدی

دوره سی کاش داغ اولیدی

خیمه یه گلنده دشمن

کاش اباالفضل ساق اولیدی

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از وبلاگ وزين"بسم رب العباس(ع)"

گودال

               يا مقطع الاعضاء

به جسمت از همه بيشتر سنان اهانت كرد

به پيش چشم خودم نيزه در دهانت كرد

(شاعرش را نميشناسم)

اين روضه درحال و هواي عاشورايي خوانده و حق روضه ادا شود.در غير اينصورت مديون هستيد

با تشكر فراوان از سرور گرامي جناب آقاي"ميثم ملكي"

گودال

               يا مظلوم

با دست و پا زدن نفست وا نميشود

بگذار نيزه را ز دهانت درآورم

(جواد پرچمي)

اين روضه در حال و هواي عاشورايي خوانده و حق روضه ادا شود.در غير اينصورت مديون هستيد

گودال

          يا مظلوم

خوردي امروز نيزه فردا نَعل

نيزه هم چاره دارد اما نعل...

 

يك، دو، سه، چهار ... ده تا اسب

روي هم ميشود چهل تا نعل

 

هر كسي از تن ِ تو ميگذرد

شمر با پا و اسبها با نعل

 

پشت و روي تورا يكي كردند

چقدر جلوه دارد اينجا نعل

 

چون لباست به روي چادر من

هر كسي پا گذاشت حتي نعل

 

دهنت را خودت بگو چه شده؟

تهِ شمشير خورده اي يا نعل؟

(علي اكبر لطيفيان)

اين روضه در حال و هواي عاشورايي خوانده و حق روضه ادا شود. در غير اينصورت مديون هستيد

گودال

   سالار زينب(س)

آخان ستاره لر سنون

قالان ستاره لر منيم

بوغازي پاره لر سنون

قولالقي پاره لر منيم

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از برادر عزيزم جناب آقاي"امير بزازي"

گودال

             يا مقطع الاعضا

همه ي خونِ دلش از جگرش بيرون زد

غم او لحظه ي قتل پسرش بيرون زد

 

آن چنان نيزه فرو رفت ميان تن او

در بدن رفت ولي بيشترش بيرون زد

 

زخم شمشير عميق است نه اندازه ي تير

تير بر سينه نشست از كمرش بيرون زد

قاتلش را وسط هلهله ها زينب ديد

كه ز گودال به همراه سرش بيرون زد

وقت غارت كسي آمد زرهش را دزديد

ديگري خنده كنان با سپرش بيرون زد

 

وقت دفن ِتن صدپاره اش از بين حصير

قسمتي از بدن مختصرش بيرون زد

(جواد پرچمي)

لطفاً اين روضه در حال و هواي عاشورايي خوانده و حق روضه ادا شود

مرثيه حضرت زينب(س)

       زينب     يا زينب كبري(س)

هرچند که خیمه ها علمدار نداشت

بانوی زمین خورده سپهدار نداشت

می سوخت میان آتش و دود اما

آن خیمه ي آتش زده مسمار نداشت

(سروده ي دوست گرامي محمد جواد خراشاديزاده)

گودال

       يا سيدنا الغريب

فاصله کم شده کمانداری

تیرها را دقیق تر می زد

نیزه داری به روی آن همه زخم

نیزه اي را عمیق تر می زد

(شاعرش را نميشناسم)

لطفا اين روضه را در روز عاشورا بخوانيد و حق روضه ادا شود

گودال

               يا حسين شهيد

شهید عشق که بگذشته از سر بدنش

عدوی تنگ نظر جامه می‏برد ز تنش

تنی که گشته مشبک ز تیر و تیغ و سنان

چه حاجت است دگر ای فلک، به پیرهنش

سری که پیشکش راه دوست گشته، چه باک

که دشمنش بزند چوب، بر لب و دهنش

کسی که ملک سلیمان دهد به غمزه‏ی دوست

چه غم از اینکه برد خاتم از کف اهرمنش

کسی که داده به طوفان عشق هستی خود

عجب مدار، شود در تنور اگر وطنش

دلش بسوخت چنان، زانکه زآن سیاهدلان

فرا نداد یکی گوش خویش بر سخنش

جمال دوست چنانش ز خویش بیخود کرد

که قتلگه به نظر خوشتر آمد از چمنش

سموم کینه وزید آن چنان به گلشن دین

که بی‏امان به زمین ریخت سرو و یاسمنش

ز بس به دشت بلا ریخت، خون لاله رخان

سزد که تا به ابد لاله روید از دمنش

بجز حسین کسی را کجا شنیده کسی

که آب غسل بود خون و، بوریا کفنش

به روز حشر چه باک از حساب «فولادی»!

اگر ز گوشه‏ی چشمی فتد نظر به منش

(فولادي قمي)

گودال

        صل الله عليك يا سيدنا الغريب

گفت ميخواهم بگيرم دست تو او در عوض

چكمه اش با پا به روي سينه ي آقا گذاشت

پيش زينب دختري فرياد ميزد عمه واي

تيغ را بر حلق خشك و زخمي بابا گذاشت

 

در شب سرد غريبي در تنور داغ درد

خسته بود و سر به روي دامن زهرا گذاشت

(سيد محمد جوادي)

لطفا اين روضه را در روز عاشورا بخوانيد و حق روضه ادا شود

((باتشكرازبرادرگرامي جناب آقاي امير بزازي براي ارسال اين شعر))

مرثيه حضرت زينب(س)

                       وداع آخر

پس  زجا ن  بر  خواهر  استقبال کرد          

تا رخش  بوسد  الف  را  دال  کرد

 

همچو جان  خود  در  آغوشش  کشید           

این  سخن  آهسته  در گوشش کشید

 

کـای    عنـا نگیـر  من   آیا    زینبـی         

یا   کـه   آه  درد منـدان   در  شبی

 

پیش  پـای   شـوق   زنجیـری   مکن           

راه عشق است این عنانگیری مکن

 

با  تو  هستم  جـا ن  خواهـر  همسفـر         

تو به  پا  این  راه کوبی  من به سر

 

خانه  سوزان  را  تو صاحبخانه باش          

با   زنان  در همرهی  مردانه  باش

 

جان  خواهر  در  غمم   زاری  مکن          

با    صدا   بهـرم   عـزاداری  مکن

 

معجر از  سر پرده  از رخ  وا  مکن         

آفتاب   و  مـا ه    را   رسـوا  مکـن

 

هست    بـر  من   نـاگوار  و  ناپسنـد       

از  تو  زینب   گر صدا   گردد  بلند

 

هر چه   باشد  تو علی   را   دختری        

ماده   شیرا   کی  کم  از شیر  نری

 

با   زبان  زینبـی   شـاه   آنچه   گفت       

با  حسینی  گوش زینب   می شنفت

 

با  حسینی لب  هر آنچ او  گفت راز         

شه   به   گـوش  زینبی   بشنید   باز

 

گوش عشق آری زبان خواهد زعشق        

فهم عشق  آری بیان  خواهد  زعشق

 

با   زبا ن   د یگر  ایـن  آواز  نیست         

گوش  دیگر  محرم  این  راز نیست

 

ای  سخنگو  لحظه ای  خاموش باش        

ای زبا ن از  پا ی  تا سر گوش  باش

 

تا   ببینم  از  سر  صدق  و  صواب          

شاه  را  زینب  چه می گوید  جواب

 

گفت  زینب  در  جواب  آن  شاه  را          

کای  فروزان   کرده   مهر و ماه را  

 

عشق  را  از  یک  مشیمه   زاده ایم          

لب  به   یک  پستا ن غم  بنهاده ایم

 

تربیت  بوده است  بر یک   دوشمان        

پرورش  در  جیب   یک  آغوشمان

 

تا  کنیم   این  راه   را  مستـانه  طی        

هر  دو از یک  جام خوردستیم  می

 

هر  دو   در  انجام   طاعت   کاملیم        

هر   یکی  امر   دگر  را   حـا ملیم

 

تو  شهادت  جستی  ای  سبط رسول        

من اسیری  را  به  جان کردم  قبول 

(عمان ساماني)

((باتشكرازبرادرگرامي جناب آقاي امير بزازي براي ارسال اين شعر))

گودال

                   يامظلوم

من خودم شاهدم از پشت سرش بنشستند

با روي زانو به روي كمرش بنشستند

من خودم شاهدم اسب از بدنش رد كردند

از سرا پاي تنش كسب درآمد كردند

(شاعرش را نميشناسم)

(لطفا اين روضه را در روز عاشورا بخوانيد و حق  روضه ادا شود)

((باتشكر از برادر گرامي جناب آقاي امير بزازي براي ارسال شعر))