مرثيه حضرت زهرا(س)

                   يازهرا(س)

من آن گلم که به ضرب لگد گلاب شدم          

در آستـــانـــــه در سوختـــم  کــباب شدم

 

برای خاطــــــر مظـلـومی علــی بابـــا           

بســان شـمـع چـــنان سوختم که آب شدم

 

به بـوسگاه تو زد بــوســه مــیخ در بابـــا           

کـــــه  از  اصابــت  آن  آشــیان  خراب شدم

 

شکست پهلویم از در چو درب خانه شکست    

الــف  بودم  و  چـــون دال  در شـــباب  شدم

 

چنـان به صورت مـن سیلـی آ ن ستمگـــر زد      

که پـیش محَــرم  خود خسته درحجاب شدم

 

به تازیانــه چنــان زد به بازویـم  قـنـفــذ       

که  همچو  زلف  عروسان به پیچ وتاب شدم

 

بــرای خـاطـــر یاری بو تـــراب  پـــدر      

بســان  لالــــه  هــــم آغوش با تراب شد

 

شعار شاعر ژوليده روز و شب اين است

ز بعد رفتن تو ظلم بي حساب شدم

(مرحوم ژوليده ي نيشابوري)

مرثيه حضرت زهرا(س)

                      ياس علي

یاس من رفت و به من شکوه ز اغیار نکرد

با من سوخته دل درد دل ابراز نکرد

تا نفس داشت مرا از دل و جان یاری کرد

گرچه کس یاری او جز من بی یار نکرد

کمر یاری من بست که پهلوش شکست

بی جهت همسر من تکیه به دیوار نکرد

از فشار در و دیوار به من هیچ نگفت

گله از سوز دل و سینه و مسمار نکرد

گرچه از ضرب لگد محسن او گشت شهید

در بَرِ دیده ی من دیده گهربار نکرد

بازویش گشت کبود از اثر ضرب غلاف

تا گه غسل مرا آگه از این راز نکرد

سیلی از دست عدو خورد مرا تا دم مرگ

واقف از سوز دل و زردی رخسار نکرد

آخر این غم مرا می کشد ای مرگ بیا

که ز من خواهشی آن یار وفادار نکرد

بشنو اي شاعر ژوليده تو يك بار دگر

ياس من رفت و به من شكوه ز اغيار نكرد

(مرحوم ژوليده نيشابوري)