یا اباعبدالله
وقتی که ذات حق دم و شور و نوا گرفت
با ذکر یا حسین گل ادم جلا گرفت
وقتی خدا خودش می و میخانه افرید
این رمز مستی از پسر مرتضی گرفت
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب ...
یا سیدنا الغریب
دادم لباس نوکری ام را رفو کنند
باشد محرم دگری پاره اش کنم...
(محمد سهرابي)
یا اباعبدالله
رازی مشو ای ماه که بی نور بمانیم
از دایره ی لطف تو ما دور بمانیم
سودای وصالت همه ی دلخوشی ماست
مگذار قیامت ز تو محجور بمانیم
(شاعرش را نمیشناسم)
یا اباعبدالله
گر چه من پستم و بی ارزشم و ناچیزم
هرچه دارم همه در پای حسین میریزم
گر شود از دم روضه گذر ِ تابوتم
سر برآرم ز کفن سینه زنان بر خیزم
(شاعرش را نمیشناسم)
یا اباعبدالله
عمریست که عشق ازلی کرده اسیرم
من بنده وی گشتم و اوست امیرم
ای کاش که در میکده ی عشق خدایا
تا شور حسینی به دلم هست بمیرم
(شاعرش را نمیشناسم)
یا اباعبدالله
ای کاش که ثابت همه در عشق بمانید
جز عشق حسینی همه از سینه برانید
تا نام حسین هست همه ورد لب من
تلقین سر نعش ِ من دلخسته نخوانید
(شاعرش را نمیشناسم)
یا اباعبدالله
ما را بهشت هم نبر اما قبول کن
لبخند تو برای گنه کارها بس است
(علی اکبر لطیفیان)
یا اباعبدالله
هست مرا بگیر فقط گریه را نگیر
دنیا بدون اشک به دردی نمیخورد
(شاعرش را نمیشناسم)
(ابد والله يازهرا ما ننسا حسينا)