سالار زينب(س)
مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم
سایه ات تا برسرم باشد خدارا شاکرم
دیگر از امروز یک لحظه مشو از من جدا
توشبیه کعبه باش و من شبیه زائرم
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
يا صاحب الزمان
من گریه میکنم که تماشا کنی مرا
مانند طفل گمشده پیدا کنی مرا
حجت قبول دلبر احرام بسته ام
ای کاش در دعای خودت جا کنی مرا
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
غربت بقيع
می رسد از مدینه بوی غم
فاطمه باز دیده گریان شد
چونکه قبر چهار فرزندش
در حریم بقیع ویران شد
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقيع
گرد و غبار غم زده خیمه به سینه ام
من زائر قبور خراب مدینه ام
آن جا که گریه ها همه خاموش و بی صداست
هر کس بمیرد از غم آن سرزمین رواست
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
يا شيخ الائمه
شیخ الائمه ام که شکستند حرمتم
با هیزم آمدند شبانه زیارتم
در احترام موی سپیدم همین بس است
در بین شعله ها شد تکریم ساحتم
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
مادر زينب (س)
ای تکیه گاه شانه ی بی یاورم مرو
ای
بوسه گاه زخمی بال و پرم مرو
بر
زندگی ساده ي نه ساله رحم کن
من
التماس می کنمت همسرم مرو
روز
مرا چو چادر خاکی سیه مکن
ای
قبله گاه نور بیا از حرم مرو
دستم
به دامنت قسمم را قبول کن
زهرا
به حق اشک دو چشم ترم مرو
خیبر
شکن ببین که به زانو در آمده
بی
تو غریب می شوم ای همسرم مرو
باور
نمی کنی که بدون تو بی کسم
کی
می شود جدایی تو باورم مرو
سنگ
صبور من بروی بهر درد دل
سر
تا کمر به چاه فرو می برم مرو
آنکه
ز ساقه تو را شکست تبت یداه بود
یاس
کبود من گل نیلوفرم مرو
زینب
شبی لبش در گوشت نهاد و گفت
کردم
دعا که خوب شوی مادرم مرو
(قاسم نعمتی)
(ابد والله يازهرا ما ننسا حسينا)