علمدار مدينه

بعد از اين مسجد برو ، راحت برو راحت بيا

يك سر ِ مويي اگر كم شد ز مويت پايِ من

 

من خودم فكري به حالِ دردهايم ميكنم

جانِ زهرا اينقَدَر گريه نكن آقايِ من


هرچه كردم سينه ام نگذاشت... پس تا خانه اي...

...چندبار اين بچه هايم را بغل كن جايِ من

(علي اكبر لطيفيان)