يا زين العابدين(ع)
غمگین تر از پاییزم و ابر بهارم
ازمن گرفته کربلا دار و ندارم
ماندم تک و تنها در این شهر مدینه
رفته ست دیگر دلخوشی از روزگارم
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
يازهرا(س)
رفتی شکست دست و دل آسمانی ام
رفتی رسید نوبت قامت کمانی ام
رفتی و باز شد همه ي دست های پست
بابا حکایتی شده بی تو جوانی ام
«شرمنده ام حمایت من بی نتیجه ماند »
خانه نشین شده همه ي زندگانی ام
خانه به جای یاس پر از بوی دود شد
تاول زده تمام تن ارغوانی ام
پهلو شکسته ، پیر ،زمین گیر و محتضر
رفتی و شد تمامی اینها نشانی ام
لعنت به آن که طفل مرا پیر کرده است
كار حسن شده همه شب روضه خوانی ام
(محمد حسين رحيميان)
اللهم عجل لوليك الفرج
حیف او که امام ما شده است
آبروبخش نام ما شده است
حیف آن نام کیمیایی که
وقت غم ها کلام ما شده است
بانی اشک های جمعه او
لقمه های حرام ما شده است
خون به قلب سفید او کردن
عادت صبح و شام ما شده است
علت واقعی غیبت او
گنه خاص و عام ما شده است
اینقدر لاف خدمتش نزنیم
لایق او کدام ما شده است؟
ماکجا و غلام او گشتن
کفتر پشت بام او گشتن...
(محمد حسين رحيميان)
(ابد والله يازهرا ما ننسا حسينا)