مرثيه امام صادق (ع)
يا امام صادق(ع)
زآتش دلِ من صحبتي نكن نامرد
سكوت سبز مرا غيرتي نكن نامرد
بزن تمام تنم را كبود كن اما
به نام فاطمه بي حرمتي نكن نامرد
(شاعرش را نميشناسم)
يا امام صادق(ع)
زآتش دلِ من صحبتي نكن نامرد
سكوت سبز مرا غيرتي نكن نامرد
بزن تمام تنم را كبود كن اما
به نام فاطمه بي حرمتي نكن نامرد
(شاعرش را نميشناسم)
بقيع
روزی اینجا بهار داشته است
چهار سنگ مزار داشته است
به حریمش پناه میبرده
هرکه با هرکه کار داشته است
مثل مشهد ، در حرم زائر
از خودش اختیار داشته است
شانه ي بی قرار و لرزان و
گونه ی آبدار داشته است
اشک با پلک ، رو به روی ضریح
آشکارا قرار داشته است
روزگاری به خادمی ِبقیع
جبرئیل افتخار داشته است
روی زوار باز بوده حرم
ساعت دو سه چهار داشته است
شاخه هایش به سنگ محکوم است
هر درختی که بار داشته است
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقيع
باید اینجا حرم درست کنند
چار تا مثل هم درست کتتد
با امام حسن سزاوار است
چند باب الکرم درست کنند
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقیع
كاش ما هم كبوترت بودیم
آستان بوس محضرت بودیم
كاش با بال های خاكی مان
لااقل سایه گسترت بودیم
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقیع
آخر یه روز شیعه برات حرم می سازه
حرم برای تو شه کرم می سازه
آخر برات یه گند طلا می سازیم
شبیه گنبد امام رضا می سازیم
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
غربت بقيع
می رسد از مدینه بوی غم
فاطمه باز دیده گریان شد
چونکه قبر چهار فرزندش
در حریم بقیع ویران شد
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقيع
نا جوانمردان از اینجا صحن را برداشتند
کاش می گفتند گنبد را چرا برداشتند
زائری آمد کنار قبر آقایش نشست
با کتک او را ز قبرمجتبی برداشتند
خاک اینجا برتر از خاک تمام عالم است
خاک اینجا را همه بهر شفابرداشتند
تا که خاک کربلا هم مادری باشد کمی...
ازهمین ها را برای کربلا برداشتند
خواستند آثار جرم شهر مخفی ترشود
ازمیان نقشه اسم کوچه را برداشتند
آنقدر با گریه مردی بر رخ خود لطمه زد
تا که از قبر امام شیعه پا برداشتند
یک مفاتیح الجنان آورده بودیم،ازچه رو
دو نگهبان آمدند ازپیش ما برداشتند!
خاک اینجا بوی سیلی مکرر می دهد
بوی گریه های دختر بهرمادر می دهد
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقیع
دلم امشب به مجلس روضه
خسته و بی قرار می آید
یك كبوتر شده و از سمتِ
حرمی پر غبار می آید
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
بقيع
گرد و غبار غم زده خیمه به سینه ام
من زائر قبور خراب مدینه ام
آن جا که گریه ها همه خاموش و بی صداست
هر کس بمیرد از غم آن سرزمین رواست
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....