بوی سیب
همیشه از حرمت بوی سیب می آید
صدای بال ملائک عجیب می آید
سلام!ضامن آهو!دل شکسته ی من
به پای بوس نگاهت غریب می آید
نگاه زخمی تو تا بقیع بارانی است
مگر ز سمت مدینه طبیب می آید؟
به پای درد دلت ای غریبه ی تنها
علی ز سمت نجف عَن قریب می آید
طلای گنبد تو وعده گاه کفتر هاست
کبوتر دل من بی شکیب می آید
برات گشته به قلبم مراد خواهی داد
چرا که ناله ی«اَمَّن یُجیب» می آید
(یوسف رحیمی)
عطر شب بو
میدرخشی از دیاری دور سوسو میزنی
می وزی و کوچه ها را عطر شب بو می زنی
تو خودت هستی به عشق زائرانت صبح ها
جای جای خانه ات را آب و جارو می زنی
با در و دیوارهای ساده اما با صفات
روی دست هرچه قصر وبرج وبارو می زنی
می کشاند عطر تو زنبور ها را تا حرم
در مشبک ها براشان شهر کندو میزنی
از تن گلدسته ات چون نور بالا می رود
رو به قلب آسمان فریاد «یا هو» می زنی
عرض حاجت هایمان را می رسانی تا خدا
بعد تا حاجت روایی مان به او رو می زنی
تو خودت هستی به عشق زائرانت صبح ها
جای جای خانه ات را اب و جارو می زنی
(علی اصغر ذاکری)
یا امام رضا(ع)
زائر شدم نسیم صدای مرا گرفت
از دستم التماس دعای مرا گرفت
یک شب کنار پنجره فولاد مادرم
آنقدر گریه کرد شفای مرا گرفت
یک پارچه گره زد تا سالهای سال
سهمیه امام رضای مرا گرفت
صحن تو،آسمان تو،گنبد طلای تو
حتی مجال کرب و بلای مرا گرفت
ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا
تا اینکه آهو آمد و جای مرا گرفت
ای دستگیر صبح قیامت سرم فدات
هم خانواده،هم پدر و مادرم فدات
(علي اكبر لطيفيان)
دست اگر باشد دخیل کنج دامان بهتر است
از نماز شب توسل بر کریمان بهتر است
دل ولو کوچک,به لطف تو بزرگی می کند
یک دل آباد از صد شهر ویران بهتر است
حرف ما آن است که آهوی نیشابور گفت
گاه مدیونت شدن از دادن جان بهتر است
سایه ای که بر سرم افتاد,عزت پخش کرد
سایه ی گلدسته از تاج سلیمان بهتر است
دست بر سفره نبردم تا خودت تعارف کنی
تعارف اهل کرم از خوردن نان بهتر است
یک کمی بنشین کنار ما پذیرایی بس است
میزبان که می نشیند حال مهمان بهتر است
صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دود
یار ما باشد اگر شاه خراسان بهتر است
(علی اکبر لطیفیان)
(ابد والله يازهرا ما ننسا حسينا)