يا امام هادي(ع)
احسان خانواده تان از قدیم بود
آن قدر روی بام شما یاکریم بود
راه تو را نیاز به خدمت گذار نیست
پرده نگاه دار سرایت نسیم بود
ای آن که چوب دستی بازیِ کودکیت
مثل عصای معجزه های کلیم بود
بیراهه بود راه، بدون هدایتت
تنها صراط نور شما مستقیم بود
نام تو جلوه ای ست از اسماء پنج تن
هم گشته ای امام علی، هم ابالحسن
ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....
يا امام هادي (ع)
آقا از اینکه اینهمه تنها شدی ببخش
از اینکه خرج مردم دنیا شدی ببخش
مظلومی مقام تو تقصیر دشمن است
اما غریب بین احبّا شدی ببخش...
تا قبل از این برای تو کاری نکرده ایم
مظلو م بی وفا شدن ما شدی ...ببخش
تقصیر ماست حُرمتتان را شکسته اند
زخمی بی تفاوتی ما شدی ببخش
(حسین رستمی)
يا زهرا(س)
تا خانه بجز راه کم ومختصری نیست
آهسته
برو صبر کن اینجا خطری نیست
بعد
از پر وبالی که زدم دور وبرم را
گشتی
که ببینی اثر از بال وپری نیست؟
رفتیم
به خانه نکند گریه کنی خُب
قربان
تو که خوبتر از تو پسری نیست
وقتی
که رسیدیم تنت باز نلرزد
یک
طور نشان میدهی اصلا خبری نیست
حالا
به رخم خیره شو تا خوب ببینی
از
ضربه ی آن حادثه دیگر اثری نیست؟
از
روسری وگوش من این منظره پیداست
بر
شاخه خونی شده دیگر ثمری نیست
(حسين
رستمي)
بنويس كه هر چه نامه دادم نرسيد
بنويس كه يك نفر به دادم نرسيد
بنويس قرار من و او جمعه ي بعد
امروز كه هر چه ايستادم نرسيد
(حسين رستمي)
لاله وار از محنت داغ جگر فهمیدم
تازه در معرکه معنای سپر فهمیدم
خبر سوختن عود تماشایی نیست
قبل از آنی که بیایم دم در فهمیدم
علت خم شدنت کوتهی جارو نیست
تا که یک دست گرفتی به کمر فهمیدم
وقت برداشتن شانه کمی شک کردم
ولی آن لحظه که افتاد دگر فهمیدم...
زحمت اینقدر مکش تا که بگویی چه شده است
از همان «فضه بیا» داغ پسر فهمیدم
با صدایی که در این خانه رسید از کوچه
قبل از آنی که بیایم دم در فهمیدم
(حسين رستمي)
(ابد والله يازهرا ما ننسا حسينا)