مدح امام رضا(ع)

             يا امام رضا(ع)

بالم شکسته بود و هوایی نداشتم

از دست روزگار رهایی نداشتم

 

بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدم

مشهد اگر نبود که جایی نداشتم

 

دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید

دردم زیاد بود و دوایی نداشتم

 

گفتم مگر امام رضا چاره‌ای کند

ای وای اگر امام رضایی نداشتم

 

گفتند در حرم همه را راه می‌دهند

اصلاً بنای بی‌سروپایی نداشتم

 

میل تو بر دل آمد و میل گناه رفت

ورنه من از گناه اِبایی نداشتم

 

چندین شب است گریه شده کار من ولی

باز هم برات کرب ‌و بلایی نداشتم

(علي اكبر لطيفيان)

مدح امام رضا(ع)

       يا امام رضا(ع)

ز تار و پود جان فرياد دارم

هواي صحن گوهرشاد دارم

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از سرور بزرگوارم جناب آقاي"رضا فراهاني"

مدح امام رضا(ع)

                يا امام رضا(ع)

بير گجه قلبيم سيخلدي آه و وايه گلميشم

هفت بند ني كيمي سوز و نوايه گلميشم

گورميشم بوشدور اليم آواريم درمانديم

كوله بار درديلن باب رضايه گلميشم

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از برادر عزيزم جناب آقاي"امير بزازي"

مدح امام رضا(ع)

               يا امام رضا(ع)

وقتی که قال در حرمت حال می شود

دست دعا به شانه ی من بال می شود

 

در این همه مریض یکی را شفا مده

تقصیر توست این همه جنجال می شود

 

بر راه زائران تو کردیم گریه ها

این آبروی ماست که پامال می شود

 

از توبه در حریم تو ما هم ملک شدیم

آدم در این محیط سبک بال می شود

 

این نامه نیست بر پر و بال کبوتران

خون دل است سوی تو ارسال می شود

 

آباد شد کسی که ز گریه خراب شد

خوشحال آنکه پیش تو بد حال می شود

 

هر کس نمی رسد به در آفتاب او

معنی اگر چه نیز بود کال می شود

(محمد سهرابي)

مدح امام رضا(ع)

                 يا امام رضا(ع)

آهو آمد سوی تو آرام شد، پس می شود

در حریمت هر که بی کس می رود کس می شود

 

یک عبای آبی و عمامه ای از جنس نور

آسمان از دست این گنبد ملبّس می شود

 

خوب ها از چشمشان "می" می چکد اما چرا

قسمت چشمان من انگور نارس می شود؟

 

تو دلیل اعتبار گنبد و نقّاره ای

آهن و سنگ از وجود تو مقدّس می شود

 

دل اگر تاریک باشد در حریمت چون کلاغ

زود در بین کبوتر ها مشخّص می شود

 

پنجره فولاد، سقّاخانه و گنبد طلا

هر که در صحن است محو این مثلّث می شود

(مهدی رحیمی)

مدح امام رضا(ع)

                   عطر شب بو

میدرخشی از دیاری دور سوسو میزنی

می وزی و کوچه ها را عطر شب بو می زنی

 

تو خودت هستی به عشق زائرانت صبح ها

جای جای خانه ات را آب و جارو می زنی

 

با در و دیوارهای ساده اما با صفات

روی دست هرچه قصر وبرج وبارو می زنی

 

می کشاند عطر تو زنبور ها را تا حرم

در مشبک ها براشان شهر کندو میزنی

 

از تن گلدسته ات چون نور بالا می رود

رو به قلب آسمان فریاد «یا هو» می زنی

 

عرض حاجت هایمان را می رسانی تا خدا

بعد تا حاجت روایی مان به او رو می زنی

 

تو خودت هستی به عشق زائرانت صبح ها

جای جای خانه ات را اب و جارو می زنی

(علی اصغر ذاکری)

مدح امام رضا(ع)

                   یا ضامن آهو

دست اگر باشد دخیل کنج دامان بهتر است

از نماز شب توسل بر کریمان بهتر است

 

دل ولو کوچک,به لطف تو بزرگی می کند

یک دل آباد از صد شهر ویران بهتر است

 

حرف ما آن است که آهوی نیشابور گفت

گاه مدیونت شدن از دادن جان بهتر است

 

سایه ای که بر سرم افتاد,عزت پخش کرد

سایه ی گلدسته از تاج سلیمان بهتر است

 

دست بر سفره نبردم تا خودت تعارف کنی

تعارف اهل کرم از خوردن نان بهتر است

 

یک کمی بنشین کنار ما پذیرایی بس است

میزبان که می نشیند حال مهمان بهتر است

 

صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دود

یار ما باشد اگر شاه خراسان بهتر است

(علی اکبر لطیفیان)

يا ضامن آهو

سلام و عرض خاكبوسي.براي دسترسي به اشعار ولادت آقا علي ابن موسي الرضا(ع) به آرشيو مدحشان سر بزنيد.

  ياعلي ابن موسي الرضا(ع)

هرچند بَدَم اگر كه بهتر نشدم

پيش كرم تو شاه گداتر نشدم

در بارگهت اگرچه نوكر نشدم

هرچند كه آهو و كبوتر نشدم

گر پا بدهي سگِ نگهبان توام

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

مدح امام رضا(ع)

      السلطان يا ابالحسن(ع)

كاخ ِ همه حُكّام جهان را كه بگردي

دربار ِ كسي پنجره فولاد ندارد

(شاعرش را نميشناسم)

با تشكر فراوان از وبلاگ وزين"حديث اشك"

مدح امام رضا(ع)

           يا امام رضا(ع)

حالا كه نيامدم دمت را بفرست

من نيستم آنجا كرمت را بفرست

گفتم كه مريضم و دوا ميخواهم

پس گرد و غبار حرمت را بفرست

(علي اكبر لطيفيان)

مدح امام رضا(ع)

            يا امام رضا(ع)

چشم مرا پیاله ی خون جگر کنید

هر وقت تر نبود به اجبار تر کنید

 

من کمتر از گدای شب جمعه نیستم

خانه به خانه دست مرا در به در کنید

ادامه ي شعر در ادامه ي مطلب.....

ادامه نوشته

مناجات

                 يا الله

وقتِ پذيرايي ات غذا نشود كم

لطفِ تو با حيف و ميل ما نشود كم

 

هر كه نشد سائل تو باخت وگرنه

دور ِكرم خانه از گدا نشود كم

 

بنده زياد است و با نيامدن من

در حرم تو برو بيا نشود كم

 

عادت ما بر گناه گرچه زياد است

عادت احسان كبريا نشود كم

 

قهر ز ما آشتي ز بنده نوازان

از سر ما سايه ي خدا نشود كم

 

حاجت ما در خور ِ خزانه ي تو نيست

هرچه كرم ميكني عطا نشود كم

 

روز قيامت به آتشم كه بسوزند

در دلِ ما مِهر مرتضا نشود كم

 

از سر ما هرچه رفت هيچ غمي نيست

سايه ي سلطانِ كربلا نشود كم

 

شكر، خدا را كه مبتلاي حسينيم

سينه زنِ بيرق عزاي حسينيم

(علي اكبر لطيفيان)