يا امام صادق (ع)

پیربزرگ طایفه بود و کریم بود

در اعتلای نهضت جدش سهیم بود

 

مسندنشین کرسی تدریس علم ها

شایسته ی صفات حکیم وعلیم بود

 

نوح وخلیل جمله مریدان مکتبش

استاد درس حکمت و پند کلیم بود

 

بر مردمان تب زده ی شهر شرجی اش

عطر مبارک نفسش چون نسیم بود

 

زحمت کشیدو باغ تشیع شکوفه داد

مسئول باغبانی باغی عظیم بود

 

قلبش شبیه شیشه ی تنگ بلور بود

عمری به فکر نان شب هر یتیم بود

 

از ابتدای کودکیش تا دم وفات

نزدیکی محله ی زهرا مقیم بود

 

منت نهادو آمدو ما پیروش شدیم

امروز اگر نبود، شرایط وخیم بود

 

تازه سروده ام غزل مدحتش ولی

یادش میان قافیه ها از قدیم بود

(وحيد قاسمي)