با خود مُرَدَد است

يك گام رو به پيش و يكي رو به پس رود

با خود مُرَدَد است به سوي چه كس رود


به دستهاي خوني خود ميكند نگاه

جان آمده به لب كه به جاي نفس رود


پشت سرش نگاه عطش خيز مادري است

خيره مگر عبا ز روي طفل پس رود


در پيش رو ولي ، لشگر منتظر كه باز

برگردد و به سمت همان تير رس رود

****

قنداق را به سينه ي خود ميفشارد آه

آرام ميكند به سوي خيمه ها نگاه


آبش نداده اند بماند كه بر دلش

داغ دوباره ميزند اين خنده ي سپاه


گهواره مانده چشم به راهه مسافرش

همراه دختري كه شده گريه اش پناه


مانده كجا رود؟به سوي خنده هاي شوم؟

يا سمت گريه هاي عطشناك خيمه گاه

****

به دست هاي خوني خود ميكند نگاه

يك گام رو به پيش و يكي رو به پس رود

(امير اكبر زاده)