اميري حسينٌ و نعم الامير

شوري عجيب در دل عالم نهاده اي

گويي به كُلِّ عالميان باده داده اي

 

بك عالم است ريزه خور ِ سفره ي شما

سفره به وسعتِ همه دنيا گشاده اي

 

هر كس كه خواست از تو گرفت اي خداي جود

افزون ز ميل داده اي و كم نداده اي

 

اما جسارت است كمي از تو دلخورم

هر چند ما گدا و شما شاهزاده اي

 

يك سال هم گذشت پس اين كربلا چه شد؟؟؟

آن شب كه يادت هست خودت قول داده اي...

(محمد هاشم مصطفوي)