يا مظلوم

با سر پاک تو آنان که تجارت کردند

در دو دنیا به تو سوگند خسارت کردند

 

اُف بر آن مردم بی رحم که در کرب و بلا

خنده کردند و به قتل تو نظارت کردند

 

آسمان تیره ز آه دل طفلان تو شد

تا سرت را به رویِ نیزه زیارت کردند

 

ما نبودیم اسیران عدو در رهِ شام

بلکه آنان همه اعلام اسارت کردند

 

گاه در شام به اشک غم ما خندیدند

گاه با چوب ستم بر تو جسارت کردند

 

من گرفتم ز عدو عاقبت آن پیرهنی

کز تنت ای گل پرپر شده غارت کردند

 

کو زبانی که "وفائی" کند این قصه بیان

هر چه گفتند از این غُصه اشارت کردند

(سید هاشم وفایی)