يا حضرت رقيه(س)

نمكِ طعنه به زخم جگرم نگذارید

به زمین خوردم اگر، پا به پرم نگذارید

 

چقدر سنگ به لب های كبودش زده اید !

گریه ام را به حساب پدرم نگذارید

 

یادتان رفته مگر تشنه بریدید سرش!؟

كاسه ی آب دگر دور و برم نگذارید

 

نان خشك صدقه پیشكش سفره يتان

انقدر یك سره منت به سرم نگذارید

 

عمر این عمه ي دل خسته به مویی بند است

به تماشا سر كوی و گذرم نگذارید

 

ازدحام سرِ بازار برایش كافی ست

كوچه ها، سر به سر همسفرم نگذارید

(وحيد قاسمي)