اين حسين كيست...

عالم همه دیوانه ی ایمان حسین است

دعوت شده بر سفره ی احسان حسین است

 

این رود خروشنده که بی همهمه جاریست

افکنده سرش از لبِ عطشان حسین است

 

تنها نه فقط عرش ٬ که صحرای قیامت

گمگشته ی ژرفای بیابان حسین است

 

گو نوح ِ پیمبر به جهان آید و بیند

دنیا همگی غرقه یِ طوفان حسین است

 

دنیا پی یوسف بُوَد اما به حقیقت

یوسف به تمنای دو چشمان حسین است

 

مهتاب که سهل است ٬ همین چهره ی خورشید

نقشی ز چراغانی ِ ایوان حسین است

(شاعرش را نميشناسم)